English – Dutch – Spanish – Chinese
In het hart van ieder mens, geschapen in het evenbeeld van God, is een verlangen naar oprechte vrede en broederschap, een verwantschap met gelijkgestemden. Omdat God de mens niet gemaakt heeft om alleen te zijn, hebben wij daarom een natuurlijk verlangen naar al deze dingen.
“God de Heer dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is; Ik zal een helper voor hem maken die bij hem past” (Genesis 2:18) NBV.
Maar vanaf het allereerste begin, heeft zonde de mogelijkheid voor de mensheid om in saamhorigheid te functioneren, gecorrumpeerd. Zo sterk dat zelfs broers als Kaïn en Abel niet in staat waren om in harmonie samen te leven.
En wat is de oorzaak van deze scheiding tussen de mensen? Net zoals het bij Kaïn en Abel God was die de Eerste Oorzaak was, zo is Hij dat ook bij ons. Het ging volledig om wat God wel en niet goedkeurt. Het draait volledig om Zijn wil en niet Adam’s wil, of die van Eva, Abel, Kaïn of de wil van wie dan ook.
Ook Abel bracht een offer; van de eerstgeborenen van zijn dieren van zijn kudde koos hij de mooiste uit. De Heer merkte Abel en op zijn offer op, maar op Kaïn en op zijn offer had hij geen oog. Dat maakte Kaïn woedend, zijn blik werd donker” (Genesis 4:4-5 NBV).
In onze gevallen natuur, zijn we van elkaar afgesneden.
Ook vandaag gaat het allemaal om Gods wil. Ons Perfecte Voorbeeld bidde: “Niet Mijn wil maar Uw wil geschiede.” Dit is het antwoord op elke strijd en op ieder conflict.
Ons probleem begon met de slang en de Boom van Goed en Kwaad in de Tuin van Eden.
Eerst werden we door ongehoorzaamheid afgescheiden van God; dat wat God dood noemt:
“Hij hield hem het volgende voor: “van alle bomen in de tuin mag je eten, maar niet van de boom van de kennis van goed en kwaad; wanneer je daarvan eet, zul je onherroepelijk sterven” (Genesis 2:16-17 NBV).
Die dag stierven Adam en Eva. Vanaf toen, in die gevallen natuur – een onderkomen in de dood en hel (duisternis) – werden we van elkaar afgesneden. Deze afgesnedenheid is de dood en dit manifesteert zich als de hel.
Tot de dag van vandaag onder degenen die niet verlost zijn door het bloed van Christus (diegenen die niet wedergeboren zijn, geperfectioneerd in de Geest van God), is de enige motivatie om samen te werken, eigenbelang. Geen mens op de wereld doet iets, tenzij hij er baat bij heeft. En dat is geen goede zaak.
Deze realiteit is eenvoudig te zien, overal waar men bij elkaar komt voor een bepaald doel; in werk, bij bedrijven, bonden, regeringen, politieke partijen, allianties, verenigingen, vennootschappen, societeiten, legers, straatbendes, huwelijken, broederschappen, clubs, gemeenschappen, scholen, kerken, maatschappijen, steden, koninkrijken, naties en ja zelfs stamen, clans en families.
Nergens vind je perfecte harmonie. Daarom komt er zelfs uit het huwelijk, wat de meest nauwe eenheid op aarde is, zoveel scheiding voort, vaak gevolgd door families die uiteen vallen, kinderen die te vroeg weggerukt worden van hun ouders en broers of zussen, tegen wil en dank, op een nare of zelfs gewelddadige manier.
Jesus Christus heeft voor de mensheid de weg bereid om terug in broederschap met Hem te komen.
Er staat geschreven dat Kaïn eropuit is gegaan en een stad heeft gebouwd, een manier om mensen te verenigen. Waarom deed hij dat? Zonde brengt angst met zich mee, wat als gevolg heeft dat men troost probeert te vinden. Kaïn deed dit niet voor het welzijn van anderen; dat bewijst zijn staat van dienst. Door zijn gevallen staat en angst, deed hij dit voor zichzelf. Zonder God’s Gratie, zoekt ieder mens niet het beste voor zijn naasten, maar het beste voor zichzelf. Dat is de essentie van een zondige natuur. En vond hij eenheid en bescherming? Bestaat er een stad die dit biedt? Op aarde zeker niet.
Toen kwam de Redder van de hele mensheid, Jezus Christus, die onzelfzuchtig Zijn Leven neerlegde en het weer opnam, zodat we bevrijd konden worden van deze tragedie, van onze afgescheidenheid van God is. Jezus Christus bereide de weg voor de hele mensheid, om terug gebracht te worden tot eenheid met Hem, in de volheid der tijd. Ons wordt vol gratie de mogelijkeid geboden de prachtige gemeenschap met onze Maker te herstellen, in een relatie zoals Adam en Eva die hadden voor de val. Gemeenschap met God stelt ons automatisch in staat dezelfde gemeenschap met onze medemens te hebben, op voorwaare dat hij die gemeenschap met God ook heeft hernieuwd.
“Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, Zijn Zoon, ons van alle zonde” (1 Johannes 1:7 NBV).
Net als Kaïn, hebben we onze “broeders” vermoord, maar er is nu hoop aan de horizon.
Ons algehele welzijn draait om de Heer Jezus Christus, de Mediator tussen God en de mens, Degene die het mogelijk maakt voor ons om goed te zijn en goed te doen.
Hem hebben we gehaat en als gevolg daarvan hebben we onze medemens ook gehaat. We hebben er de voorkeur aan gevend onszelf en ons eigen welzijn boven dat van de ander te stellen. We zijn egoistisch geweest, een wetteloos stel; en in dat process hebben we onszelf vernietigd, evenals elkaar in gedachte, in word en in daad.
Door de hele geschiedenis heen, is er niets anders geweest dan onenigheid, ruzie en bloedvergieten. Net als Kaïn hebben we onze “broeders” vermoord om onze eigen zin te krijgen, zowel individueel als als geheel. Maar er is een nieuwe dag aangebroken.
Omdat ons welzijn op iedere manier draait om God en Zijn will, betekent dit dat we in de juiste relatie moeten hebben met de Heer Jezus Christus, de Schepper en de Bestuurder van alle dingen. Hij is onze enige hoop. We moeten opnieuw geboren worden, niet fysiek maar heel letterlijk. Jezus Christus moet tot leven komen in ons als Trooster, Broeder, Vader en Heer. We moeten gered worden.
Helaas heeft de mens de veronderstelling gehad dat hij Hem aanbidt en Zijn zegen heeft, maar voor de overgrote meerderheid is dit niet oprecht. In hun veronderstelling, hebben ze in hun zelfrechtvaardiging gedacht God een dienst te bewijzen terwijl ze tegelijkertijd hun naasten verachten en zelfs vermoorden. De mens heeft oneindig veel koninkrijken gebouwd in de naam van hun goden, inclusief de naam van de Heer Jezus Christus. Ze hebben misleiding gezaaid en ijdelheid geoogst, met hun eigen vernietiging als eindresultaat.
Hoe kunnen we die gezegende eenheid met elkaar krijgen?
Maar er is hoop aan de horizon. Genoeg van die menselijke religie. Genoeg van het werk van mensen, hoe goedbedoeld en waardevol ze ook lijken. Genoeg met allerlei meningen van iedereen en allerlei plannen in God’s naam. De Dag van God is aangebroken, en het is Zijn tijd om te spreken en te handelen. En alleen Hij kan het doen:
“Het is makkelijk voor de mens er een puinhoop van te maken; alleen God kan het corrigeren” (The path of truth, Spreuk 1476).
“En als die tijd niet verkort zou worden, dan zou geen enkel mens worden gered; maar omwille van de uitverkorenen zal die tijd worden verkort” (Mattheus 24:22 NBV).
Dus, wat te doen? Hoe kunnen we die gezegende eenheid met anderen gaan ervaren? Overdenk deze prachtige Psalm die die eenheid beschrijft:
“Hoe goed is het, hoe heerlijk, als broeders bijeen te wonen. Goed als olie op het hoofd die neervalt op de baard, de baard van Aaron, en neervalt op de hals van zijn gewaad, als de dauw van de Hermon die neervalt op de bergen van Sion. Daar geeft de Heer zijn zegen: leven voor altijd” (Psalmen 133:1-3 NBV).
Eenheid die stroomt van top tot teen! Hoe veel mensen hebben dat? Heb jij dat? Werkelijk waar?
Dit is wat er nodig is voor echte eenheid; God moet het doen, want totdat Hij je naar het kruis leidt en jouw wil onderschikt maakt aan Zijn wil, zul je nooit eenheid ervaren, met niemand, ongeacht of zij hun kruis wel of niet hebben opgenomen. Inderdaad! Zonder het kruis van Jezus Christus gemeen te hebben, kan er geen geperfectioneerde eenheid bestaan. Dus, wat moeten we doen? Het enige dat we kunnen doen is naar de Vader komen, zonder agenda, zonder iets terug te verwachten, ons leven aan Zijn voeten neer te leggen, inclusief alles wat we bezitten, maar dan ook alles, en het daar te laten liggen.
Zolang iemands vlees levend is, kan er geen ware eenheid zijn.
Wij hebben een gemeenschap waarin verschillende mensen precies dat gedaan hebben. Het is een zegen waar men niet eens van kan droomen of zich kan inbeelden. Het is een werkelijkheid die totaal vreemd is aan iedereen die dit nog nooit heeft ervaren. De meesten die de naam van Jezus Christus noemen kunnen deze eenheid niet bevatten, omdat ze niet aan hun eigen wil zijn gestorven. Ze hebben slechts emotie en vleselijke eenheid van verschillende gradaties, maar om een te zijn in hart en ziel met anderen daarvoor is God’s werk nodig, door het kruis van Jezus Christus; de dood is nodig voor ieder afzonderlijk.
Kerken en allerlei groeperingen die ik genoemd heb hebben een oppervlakkig idee van eenheid en ook heel anders is dan de realiteit. Daartoe behoren ook die verplichten om van alle aardse dingen afstand te doen – het is allemaal het zelfde. De eenheid in nominal Christendom en iedere andere religie en religieus werk is oppervlakkig, tijdelijk en kwetsbaar voor van alles. Dat komt omdat het vlees aanwezig is. Zolang als iemands vlees aanwezig is en leeft, kan er geen echte eenheid zijn. Zolang de mens leeft, kwijnt God weg, rouwt Hij en wordt Zijn Geest uitgedoofd.
Hop je van kerk naar kerk? Ben je ontevreden over de kerk waartoe je behoort, ook al ben je al jaren of decennia een gewaardeerd lid van die kerk? Of ben je simpelweg tevreden met de aard en omvang van de eenheid die je daar ervaart, of het nou met jouw kerk is, of met je familie of met je kerkfamilie? Als dat genoeg voor je is, kan jij noch ik iets voor je betkenen. Tenzij God jouw oase drooglegt en je aanspoort verder te gaan, zul in die eenheid en dat wat je hebt blijven hangen.
Zolang je verenigd bent met deze wereld of met iemands vlees, zul je in hart en ziel nooit de eenheid van God met wie dan ook ervaren. Je kan van je vrouw of man houden, van je pastor of je zoon of dochter, van je moeder of vader, maar tenzij jouw de dood en wederopstanding van Jezus Christus wordt gegeven en tenzij je een eenheid met Hem hebt, waar niemand aan kan tornen, zul je nooit met niemand de eenheid der eenheden kennen.
Misschien wil je hulp ontvangen, of wil je anderen helpen. Misschien wil je door anderen geaccepteerd worden, door anderen worden liefgehad; misschien probeer je anderen te aanvaarden en van hen te houden. Maar niets zal werken totdat jouw wil en die van anderen is neergelegd.
Zolang iemand’s vlees aanwezig is en leeft, kan er geen echte eenheid zijn.
Het probleem is dat je niet je eigen wil kan neerleggen. Totdat het uit de weg is geruimd, zul je weerstand bieden aan het kruis. We hebben een Redder nodig; God moet doen wat Hij moet doen met jou. Je moet alles verliezen, voor eeuwig. Jouw identiteit moet volledig verlaten worden.
“Want voor mij is leven Christus en sterven winst” (Philipenzen 1:21 NBV).
“Ik zelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en Zich voor mij heeft prijsgegeven.” (Galaten 2:20).
Begrijp het niet verkeerd – er kunnen zich nog steeds problemen en conflicten voordoen; er kan onenigheid zijn, woede, frustratie en teleurstelling. Maar onder degenen die zijn gestorven, wordt dit overschreven door een aanhoudende eenheid die alleen God weg zou kunnen nemen, en waarom zou Hij dat willen doen wanneer twee mensen in Christus dit hebben? Door te zijn gestorven in Hem, zijn zij voor eeuwig gezegend met deze onderlinge eenheid, met en in Hem, wat geen mens van hen kan afnemen. Zoals het liedje gaat, “Ik heb iets dat de wereld niet kan geven, en de wereld niet kan afnemen!” Amen! Dit is een prachtig iets.
Dus, wie is er klaar voor eenheid met God’s heiligen? Als je je leven verkiest, dan zal je alleen leven, doods. Maar “kom”, zegt de Heer Jezeus, “sterf en leef voor eeuwig!”
Victor Hafichuck